Rozdział 4

Gdy Kamila wróciła do domu ze szkoły postanowiła porozmawiać z mamą, ale tym razem na spokojnie. Wchodząc do kuchni zobaczyła, że mama siedzi przy stole i czyta książkę. Kamila wzięła głęboki oddech i postanowiła rozpocząć :

-       Mamo przepraszam nie powinnam była tak reagować. Po prostu trochę mnie poniosło. Przepraszam.

-       Słońce nie jestem już zła ale troszkę przesadziłaś.  Jeśli nadal chcesz możesz tam jechać.

Kamila stała jak wryta nie mogła uwierzyć w to, że mama się zgodziła. Lecz po chwili się otrząsnęła i z piskiem radości rzuciła się mamie na szyję:

-       Mamuś kocham cię. Nigdy ci tego nie zapomnę Dziękuję, dziękuję, dziękuję, dziękuję.

-       Ale Kamila jest jeden warunek, jeżeli się na niego zgodzisz to możesz jechać do tej Warszawy. Dobrze ?!- w odpowiedzi uzyskała energiczne skinienie głową

-       Więc musisz dzwonić dwa razy dziennie i nie możesz wpaść w jakieś kłopoty i uważaj na tych piłkarzy. Nigdy nie wiadomo co może im wpaść do głowy w twoim towarzystwie. To jak zgadzasz się ?

-        Oczywiście mamo. Dziękuję.

Pocałowała rodzicielkę i pobiegła napisać odpowiedź do pana Smudy , gdyż dziś był już 18 maja więc za tydzień będzie w warszawie. Kamila nadal nie mogła w to uwierzyć. Gdy skończyła pisać  e-malia do p. Smudy przeczytała go kilka razy i wysłała. Następnie zadzwoniła do Danieli i o wszystkim jej opowiedziała. Ta również nie mogła w to uwierzyć w to co powiedziała jej Kamila. Dziewczyny długo jeszcze rozmawiały jednak po jakimś czasie poczuły zmęczenie i zasnęły.

23 maja Dzień wyjazdu do Warszawy

Dworzec Kolejowy 

To ten dzień- dzień, w którym spełni się jedno z jej marzeń – pozna piłkarzy reprezentacji narodowej . Kamila już od kilku dni była spakowana w tym czasie spędzała każdą wolną chwilę z Danielą i Marcinem. Obecnie jest w ramionach rodzicielki, która chyba chce się nią jeszcze nacieszyć.  Łzą i uściskom nie było końca.

-       „ Pociąg pospieszny linii Gorzów Wielkopolski do Warszawy centralnej wjeżdża na tor 2 przy peronie 3” – te słowa można było usłyszeć po kilku minutach przytulania.

-       Mamo już wystarczy chcesz mnie udusić?

-       Nie kochanie ale nie będę cię widziała przez najbliższe kilka tygodni . Córciu zrozum mnie.

-       Oj dobrze mamuś, ale muszę pożegnać się z tatą i Danielą.

-       I Marcinem. Hello ja też tu jestem.

-       Okey, okey i Marcinem . zadowolony?

-       Oczywiście.

-       Dobrze . chodź tu do mnie Danielko moja kochana.- dziewczyny przytuliły się a Marcin do nich dołączył.

-       Kamila tylko obiecaj mi, że nie na robisz sobie kłopotów i mam nadzieję wyrwiesz tam kogoś- Daniela spojrzała porozumiewawczo na Kamilę a ta się zaśmiała.

-       Twoja prośba jest dla mnie rozkazem o najjaśniejsza Danielo- powiedziała a wszyscy wybuchli śmiechem

Po chwili nadjechał pociąg Kamila ostatni raz pożegnała się z towarzyszami i wsiadła do pociągu. Gdy pociąg ruszył Kamila powiedziała sobie w myślach „Oto jedno z moich marzeń właśnie się spełnia-Warszawo Kamila Lisiecka przybywa” –dziewczyna zaśmiała się ze swojej głupoty i zatonęła w melodii, która wydobyła się z jej słuchawek. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Siemka oto nowy rozdział . Zdaję sobie sprawę, że jest nudny ale akcja rozkręci się dopiero w następnym rozdziale . mam nadzieję, że się spodoba. 

Buziaczki 

Panna Szczęsna :*

Rozdział 3

Następnego dnia obudził mnie dźwięk budzika.  Leniwie wygramoliłam się z łóżka, wzięłam moje ulubione czarne rurki i mundurek. Po czym poszłam do łazienki, po 30 minutach wyszłam z niej i poszłam do kuchni. Zastałam w niej mamę i Oliwię(moją młodszą siostrę). Gdy weszłam do kuchni moja mama nawet na mnie nie spojrzała, tylko podała mi kanapki do szkoły i wyszła do pracy. Wow... Czego mogłam się spodziewać po tym co jej wczoraj powiedziałam-pomyślałam idąc z kanapkami do swojego pokoju. Włożyłam je do plecaka, wzięłam go i postanowiłam  już wychodzić. Ubrałam buty, kurtkę i wyszłam  Do szkoły miałam 10 minut drogi. Po drodze spotkałam Danielę i razem szłyśmy do szkoły. Po drodze oczywiście nie obyła się bez śmiechów , żartów i przepychanek(Taaa... ja i moja przyjaciółka na ulicy xd).  Dziwię się czasem, że Marcin z nami się pokazuje. No cóż ale to jego wybór(:D) . No ale mniejsza o to w szkole cały czas rozmawiałam z Danielą i tak mijały nam kolejne przerwy i lekcje J

Tymczasem w Warszawie

Hotel „Hayat”

Od dwóch godzin odbywało się tam spotkanie piłkarzy z trenerem i członkami zarządu.

-       A teraz ostatnia sprawa. Nie wiem czy wiecie ale podczas Euro 2012 będzie towarzyszyła mi pewna dziewczyna, którą wybrałem spośród wielu kandydatek. Macie do tego jakieś pytania?

-       Ładna?

-       Ile ma lat ?

-       Jak ma na imię?

-       Skąd jest? – przekrzykiwali się nawzajem piłkarze.

-       Chłopcy spokojnie. Odpowiecie sobie na te pytania jak ją poznacie. Macie jeszcze jakieś pytania?

-       Blondynka, brunetka czy … - nie zdążył dokończyć Rybus, ponieważ trener mu przerwał.

-       Mi chodziło o pytania nie dotyczące mojej asystentki. Prawda Rybus?!- i nagle wszystkie podniesione dłonie opadły.

-       Tak myślałem . a teraz chłopcy do domu. A jeszcze jedno… Rybus brunetka.

Gdy ten to usłyszał pędem podbiegł do wychodzących już zawodników i im o tym powiedział. Ci się tylko uśmiechnęli i rozeszli do domów. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Siemaneczko :)

Przepraszam że tak długo musiałyście czekać ale się zmobilizowałam i dziś wstawiam. Mam nadzieję że chociaż trochę się cieszycie :D 

następny rozdział jeszcze nie wiem kiedy ale nie długo :) 

Buziaki Panna Szczęsna :**