Rozdział 4

Gdy Kamila wróciła do domu ze szkoły postanowiła porozmawiać z mamą, ale tym razem na spokojnie. Wchodząc do kuchni zobaczyła, że mama siedzi przy stole i czyta książkę. Kamila wzięła głęboki oddech i postanowiła rozpocząć :

-       Mamo przepraszam nie powinnam była tak reagować. Po prostu trochę mnie poniosło. Przepraszam.

-       Słońce nie jestem już zła ale troszkę przesadziłaś.  Jeśli nadal chcesz możesz tam jechać.

Kamila stała jak wryta nie mogła uwierzyć w to, że mama się zgodziła. Lecz po chwili się otrząsnęła i z piskiem radości rzuciła się mamie na szyję:

-       Mamuś kocham cię. Nigdy ci tego nie zapomnę Dziękuję, dziękuję, dziękuję, dziękuję.

-       Ale Kamila jest jeden warunek, jeżeli się na niego zgodzisz to możesz jechać do tej Warszawy. Dobrze ?!- w odpowiedzi uzyskała energiczne skinienie głową

-       Więc musisz dzwonić dwa razy dziennie i nie możesz wpaść w jakieś kłopoty i uważaj na tych piłkarzy. Nigdy nie wiadomo co może im wpaść do głowy w twoim towarzystwie. To jak zgadzasz się ?

-        Oczywiście mamo. Dziękuję.

Pocałowała rodzicielkę i pobiegła napisać odpowiedź do pana Smudy , gdyż dziś był już 18 maja więc za tydzień będzie w warszawie. Kamila nadal nie mogła w to uwierzyć. Gdy skończyła pisać  e-malia do p. Smudy przeczytała go kilka razy i wysłała. Następnie zadzwoniła do Danieli i o wszystkim jej opowiedziała. Ta również nie mogła w to uwierzyć w to co powiedziała jej Kamila. Dziewczyny długo jeszcze rozmawiały jednak po jakimś czasie poczuły zmęczenie i zasnęły.

23 maja Dzień wyjazdu do Warszawy

Dworzec Kolejowy 

To ten dzień- dzień, w którym spełni się jedno z jej marzeń – pozna piłkarzy reprezentacji narodowej . Kamila już od kilku dni była spakowana w tym czasie spędzała każdą wolną chwilę z Danielą i Marcinem. Obecnie jest w ramionach rodzicielki, która chyba chce się nią jeszcze nacieszyć.  Łzą i uściskom nie było końca.

-       „ Pociąg pospieszny linii Gorzów Wielkopolski do Warszawy centralnej wjeżdża na tor 2 przy peronie 3” – te słowa można było usłyszeć po kilku minutach przytulania.

-       Mamo już wystarczy chcesz mnie udusić?

-       Nie kochanie ale nie będę cię widziała przez najbliższe kilka tygodni . Córciu zrozum mnie.

-       Oj dobrze mamuś, ale muszę pożegnać się z tatą i Danielą.

-       I Marcinem. Hello ja też tu jestem.

-       Okey, okey i Marcinem . zadowolony?

-       Oczywiście.

-       Dobrze . chodź tu do mnie Danielko moja kochana.- dziewczyny przytuliły się a Marcin do nich dołączył.

-       Kamila tylko obiecaj mi, że nie na robisz sobie kłopotów i mam nadzieję wyrwiesz tam kogoś- Daniela spojrzała porozumiewawczo na Kamilę a ta się zaśmiała.

-       Twoja prośba jest dla mnie rozkazem o najjaśniejsza Danielo- powiedziała a wszyscy wybuchli śmiechem

Po chwili nadjechał pociąg Kamila ostatni raz pożegnała się z towarzyszami i wsiadła do pociągu. Gdy pociąg ruszył Kamila powiedziała sobie w myślach „Oto jedno z moich marzeń właśnie się spełnia-Warszawo Kamila Lisiecka przybywa” –dziewczyna zaśmiała się ze swojej głupoty i zatonęła w melodii, która wydobyła się z jej słuchawek. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Siemka oto nowy rozdział . Zdaję sobie sprawę, że jest nudny ale akcja rozkręci się dopiero w następnym rozdziale . mam nadzieję, że się spodoba. 

Buziaczki 

Panna Szczęsna :*